Czym jest literatura polska? Zbiorem instytucji, poetyk, tekstów, osób? Specyficzne "[...] uwraliwienia polskiej literatury jej nastawienie na wspólnot, na drugiego człowieka, jej wrażliwość na wszelkie zagrożenia prawdy i wolności, jej zrozumienie dla wartości cierpienia i ofiary, słowem jej etos człowieczy, mogą być naturalnie różnie interpretowane: w kontekście historycznym, w kontekście psychologii narodowej. Nie sposób jednak nie zauważyć ich współdźwieczności z Ewangelią, z chrześcijaństwem, które zawsze akcentowało miłość drugiego człowieka, miłość społeczną, które zawsze przynosiło człowiekowi prawdę mającą go wyzwolić, które wreszcie wprowadziło do kultury europejskiej zrozumienie dla sensu i wartości ofiary". Czy literatura jest zbiorem autorskich tekstów fikcjonalnych odwołujących się do takiego horyzontu aksjologicznego, czy bezosobowym dyskursem literackim? Skłaniając się ku pierwszej ewentualności, to znaczy wybierając literaturę sensu stricto, czynimy wyjątki dla eseistyki literackiej oraz tych tekstów pierwotnie dziennikarskich, które stosunkowo długo i wyraźnie funkcjonują jako literackie. Nie jest to kryterium ostre, ale w literaturoznawstwie osiągnięcie bezwzględnej ścisłości raczej nie należy do realistycznie wyznaczonych celów. Nasz słownik w niniejszej, pierwszej edycji ma charakter zeszytu próbnego. Bierzemy pod uwagę niezbędne rozwijanie treści haseł, ich aktualizację i uzupełnienia. Niekiedy treści, które można znaleźć w wielu innych publikacjach, redukujemy do minimum. ze wstępu
.jpg)
czuly.jpg)
