Kultura ukierunkowuje sposób myślenia o człowieku, ustanawia też ramy tego, co uznaje się za sposoby realizacji człowieczeństwa. Jest zawsze czyjąś kulturą, ponieważ tworzą ją konkretni ludzie i w niej się wyrażają. Bogactwo ludzkości tkwi w odmienności kultur. Jednak skuteczny dialog między przedstawicielami różnych kultur nie jest możliwy bez wzajemnego poznania. Wiedza dotycząca aspektów kulturowych pozwala na zrozumienie różnic, występujących we wchodzących w interakcje kulturach. W naukach o zarządzaniu uwaga skupiona jest na kulturze organizacyjnej. W książce przyjęto, że jest ona wyuczonym i podlegającym ciągłe-mu kształtowaniu produktem grupowego doświadczenia opartym na wartościach, normach, z których wynikają artefakty i zachowania członków danej organizacji1. Refleksja nad nią dotyczy również szeroko rozumianego kontekstu kulturowego, bowiem organizacje funkcjonują w określonych miejscach i w określonym czasie. Ł. Sułkowski twierdzi, że aby zrozumieć fenomen kultury organizacyjnej, niezbędne jest odniesienie do zróżnicowania społeczeństw pod względem wartości kluczo-wych dla organizowania, takich jak chociażby stosunek do jednostki i grupy, władzy, niepewności i podejmowania ryzyka2. Dlatego też, wraz z wkraczaniem przedsiębiorców na zagraniczne rynki pojawia się konieczność zgłębiania wiedzy na temat aspektów kulturowych, co skutkuje możliwością generowania praktycznych wska-zówek, dotyczących kształtowania kultury organizacyjnej w odmiennym kulturowo otoczeniu. Na mapie Europy i świata widnieją miejsca niedostatecznie opisane w kategoriach kultury, chociaż przedsiębiorcy zakładają tam oddziały swoich firm.
.jpg)
czuly.jpg)
