Przedmiotem niniejszej pracy jest spór ks. Józefa Tischnera z przedstawicielami polskiego tomizmu oraz możliwość jego aplikacji na grunt badań pedagogicznoreligijnych, a szczególnie próba odpowiedzi na wyzwania, jakie stoją dziś przed szkolną edukacją religijną w społeczeństwie polskim. Omawiana dyskusja swoim zasięgiem objęła w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku niemal wszystkie liczące się ówcześnie ośrodki filozoficzne w Polsce. Podejmowana problematyka dotyczyła struktury, kształtu oraz metod przekazu przesłania chrześcijańskiego, które przez stulecia łączyło się z różnorodnymi koncepcjami filozoficznymi. Jedną z nich była filozofia św. Tomasza z Akwinu, która stała się fundamentem dla późniejszej szkoły filozofii tomistycznej. Dyskusja rozpoczyna się od zróżnicowanej oceny wpływu tradycji filozoficznej zarówno na przeszłą, jak i obecną myśl chrześcijańską. Po drugiej wojnie światowej intensywnie pojawiały się krytyczne opracowania dotyczące relacji, która istniała między filozofią a doktryną chrześcijańską. Różnice stanowisk na polskim gruncie dotyczyły przede wszystkim interpretacji statusu i znaczenia tradycji tomistycznej w ramach powszechnego opisu Objawienia.
.jpg)
czuly.jpg)
